75. எகிப்தின் சீர்திருத்தம்
ஃபாத்திமீக்களின் இறுதி கலீஃபா அல்-ஆதித் மரணமடைந்த போது அவருக்கு வயது இருபத்தொன்று. விட்டுச்சென்ற மகன்கள் பதினெட்டு. எத்தனை மகள்கள், மனைவிகள், பெண் அடிமைகள் இருந்தனர் என்ற விபரம் தெரியவில்லை. ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டுப் புதிதாகத் தலைமை ஏற்பவர்கள் –குறிப்பாக மன்னர்கள்– முந்தைய ஆட்சியாளர்களின் வாரிசுகளையும் உறவுகளையும் கொல்வது யதார்த்தமான நடைமுறையாக இருந்த காலம் அது. வாரிசு உரிமையுடனோ, ஆட்சிக்கு இடையூறாகவோ அவர்கள் கலகத்திலும் போரிலும் இறங்கிவிடாமல் வம்சத்தைத் துடைத்தழிப்பது நடக்கும். ஆனால் ஸலாஹுத்தீன் எகிப்தின் அதிபதி ஆனதும் அவர்கள் எவரையும் கொல்லவும் இல்லை; துன்புறுத்தவும் இல்லை. மாறாக வேறொரு காரியம் செய்தார்.
அல்-ஆதிதின் மனைவிகளும் வாரிசுகளும் இதர உறவினர்களும் அரண்மனையில் குடியிருந்தனர். அவர்களுள் பெண்களெல்லாம் அரண்மனையிலிருந்து வெளியேற்றப்பட்டுத் தொலைவில் வேறு மாளிகைகளில் பத்திரமாகக் குடியமர்த்தப்பட்டனர். ஆண்கள் அனைவரும் வேறு இடத்தில். அவர்களைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு ஸலாஹுத்தீனின் மம்லூக் (அடிமை) ஃகரஃகூஷ் அல்-காதிம் (Qaraqoosh al-Khadim) வசம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. அனைவரின் பராமரிப்பையும் ஸலாஹுத்தீனின் புதிய அரசு ஏற்றுக்கொண்டது. இவ்விதம் ஃபாத்திமீ அரச குடும்பத்தார் தனிமைப் படுத்தப்பட்டு அவர்களது வமிசம் விருத்தி அடையாமல் இயற்கையாக முற்றுப் பெற ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. சற்றொப்ப கி.பி. 1210ஆம் ஆண்டு வரை அய்யூபி வம்சத்தினர் எஞ்சிய ஃபாத்திமீக்களைப் பராமரித்திருக்கிறார்கள். ஃபாத்திமீ அரண்மனையில் ஏராளமான அடிமைகள் இருந்தனர். பலர் விடுவிக்கப்பட்டனர்; சிலர் (அய்யூபி குடும்பத்தினருக்கோ அல்லது அதிகாரிகளுக்கோ) வெகுமதியாக அளிக்கப்பட்டனர்; மற்றவர்கள் விற்கப்பட்டனர்.
எகிப்தில் ஃபாத்திமீக்கள் கட்டியிருந்த அரண்மனைகள் மிகப் பிரபலம். ‘அரண்மனைகளின் நாடு’ (the palace state) என்று எகிப்திற்குப் பெயர் ஏற்படும் அளவிற்கு அவை பிரபலம். பிரமிக்க வைக்கும் கட்டடக் கலை, அதன் பாணி, ஆடம்பரம், வீற்றிருந்த ஃபாத்திமீக்களின் ஒய்யாரம் எனப் பலவும் கலந்து அந்த அரண்மனைகள் பெற்றிருந்த பிரசித்தியைத் தாம் வஸீராகப் பதவி ஏற்ற பிறகு மெதுமெதுவே தகர்த்திருந்தார் ஸலாஹுத்தீன். சில அரண்மனைகளில் அரசு அதிகாரிகளான குர்தியர்களைக் குடியமர்த்திவிட்டு, வேறு சில அரண்மனைகளைத் தம்முடைய மம்லூக் ஃகரஃகூஷ் அல்-காதிம் வசம் ஒப்படைத்திருந்தார், பின்னர் அவற்றில் அவருடைய துருப்புகளும் அவருடைய குடும்பத்தினரும் வசிக்கத் தொடங்கினர்.
இவ்வாறாக அந்த அரண்மனைகளின் பெருமையை அப்பொழுதே மங்கச் செய்துவிட்டு, இப்பொழுது ஃபாத்திமீய இராஜாங்கத்தின் பெருமைக்குரிய இதர சின்னங்களிலும் அரண்மனையில் இருந்த கருவூலங்களிலும் தம் கவனத்தைத் திருப்பினார் ஸலாஹுத்தீன். சில சின்னங்கள் அழிக்கப்பட்டன. வேறு சில நூருத்தீனுக்கும் சில அப்பாஸிய கலீஃபாவுக்கும் அன்பளிப்பாக அளிக்கப்பட்டன. மற்றவை விற்பனைக்குச் சந்தைப் படுத்தப்பட்டு, வெளிநாட்டுப் பயணிகள் ஆர்வமுடன் வாங்கத் தொடங்கி, பத்தாண்டு கால அளவிற்கு அவை விற்பனையாயின என்கிறார்கள் வரலாற்று ஆசிரியர்கள். எனில், எந்தளவு ஃபாத்திமீக்களின் பொருள் குவியல் இருந்திருக்கும் என்பதை நாம் யூகித்துக்கொள்ள வேண்டியதுதான்.
கருவூலத்தைத் திறந்து பார்த்தாலோ, கொழுத்த செல்வத்துடன் வளமாக அரசாண்ட ஃபாத்திமீக்கள் விட்டுச் சென்றிருந்தது வெகு சொற்பம். செல்வத்தின் பெரும் பகுதியை வஸீர் ஷவார் ஜெருசல ராஜாவுக்குக் கப்பமாகக் கட்டியது போக, கணிசமான தொகை 1169ஆம் ஆண்டு தமீதாவைப் பரங்கியர்களிடமிருந்து பாதுகாக்கும் போருக்குச் செலவாகியிருந்தது. எல்லாம் போக மீதமிருந்தவை, சிறிதளவு பணம்; சிறு மலையளவு மாணிக்கக் கற்கள், பத்து சென்டிமீட்டர் நீளமுள்ள மரகதச் செங்கோல். மாணிக்கக் கற்கள் ஒவ்வொன்றின் எடையும் சுமார் 60 கிராம் என்று குறித்து வைத்திருக்கிறார்கள். உச்சபட்ச ஆடம்பரத்துடன், செல்வச் செழிப்புடன் இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்கும் மேலாக அரசாண்ட ஃபாத்திமீ இராஜாங்கத்திடம் எஞ்சியிருந்த செல்வம் அவ்வளவே.
ஃபாத்திமீக்கள் விட்டுச் சென்ற மற்றொரு சிறப்பான சின்னம் நூலகம். ஏறத்தாழ பத்து இலட்சம் நூல்களும் கையெழுத்துப் பிரதிகளும் உள்ளடங்கியிருந்த மாபெரும் நூலகம். இமாம் அல்-தபரியின் ‘இஸ்லாமிய வரலாறு’ எனும் புகழ்பெற்ற நூலின் 1200 தொகுதிகள் அந்நூலகத்தில் இடம் பெற்றிருந்தன. அந்நூலகம் உலக அதிசயங்களுள் ஒன்று எனக் குறிப்பிடுகிறார் அக்கால வரலாற்று ஆசிரியர் இப்னு அபி தஅய் (Ibn Abi Tayy).
மக்களின் அறிவுக்கு விருந்தளித்த அந்நூலகத்தில் இஸ்மாயிலிகளின் போதனைகள் அடங்கிய நூல்களும் ஏராளமாக நிரம்பியிருந்தன. அவையெல்லாம் மக்களை மூளைச்சலவை செய்ய ஃபாத்திமீ பரப்புரையாளர்களுக்கு மூலாதாரமாக விளங்கியவை. அந்த நூல்கள் அனைத்தையும் ஸலாஹுத்தீனின் அரசு தீயிட்டுக் கொளுத்தியது. இதர நூல்கள் அறிஞர்கள் வசம் சென்று சேர்ந்தன. அதில் பெரும் பயன் அடைந்தவர்கள் ஸலாஹுத்தீனின் காரியதரிசி இமாதுத்தீனும் காழீ அல்-ஃபாதிலும். கி.பி. 1184-85ஆம் ஆண்டு காழீ அல்-ஃபாதில் மதரஸா ஒன்றைத் திறந்தார். பல்லாயிரம் நூல்கள் அந்த மதரஸாவிற்கு உடைமை ஆயின.
oOo
ஸலாஹுத்தீன் வெறுமனே நூருத்தீனின் ஆணைக்கு இணங்கி ஃபாத்திமீ கிலாஃபத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வரவில்லை. இஸ்லாமிய மார்க்கத்துக்கு எதிராக வழிகெட்டுப்போன அந்த இராஜாங்கத்தை நீக்கிவிட்டு, நேர்வழியிலான ஸன்னி மரபு ஆட்சியை எகிப்தில் வேரூன்றச் செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணம் வெகு இயல்பாகவே அவருக்கு இருந்தது. மட்டுமின்றி, ஸன்னி முஸ்லிம் அறிஞர்களிடம் நட்பும் நெருக்கமும் ஆலோசனைகளுக்கு அவர்களை அணுகுவதும் இறுதி வரை அவரிடம் தொடர்ந்தன. இவ்வரலாற்றின் போக்கில் அந்தந்த அறிஞர்களையும் நிகழ்வுகளையும் ஆங்காங்கே நாம் சந்தித்துக் கடக்க நேரிடும். அவர்களுள் சிலரின் தாக்கமும் பங்களிப்பும் ஸலாஹுத்தீன் அய்யூபியின் வரலாற்றில் முக்கியமானவை என்பதால் அவர்களைத் தனித்தனியாக அவர்களுக்கான தனித்த அத்தியாயங்களில் விரிவாகப் பின்னர் அறிந்துகொள்வோம். அதுவரை அவர்களைப் பெயரளவில் பின் தொடர்வோம்.
நிஸாமுல் முல்க் அவர்களின் ஆன்மீகச் சிந்தனைகள் ஸலாஹுத்தீனின் வாயிலாகத்தாம் எகிப்தை எட்டின, ஸலாஹுத்தீனின் பொது நடவடிக்கைகள், அவர்தாம் நிஸாமுல் முல்க்கின் ஆன்மீக வாரிசு என்பதைப் போல் பிரதிபலித்தன என்கின்றார்கள் வரலாற்று ஆசிரியர்கள். மிகப் பெரும்பாலான குர்தியர்கள் இமாம் ஷாஃபியீ (ரஹ்) அவர்களின் வழித்துறையைச் சார்ந்தவர்கள். குர்து இனத்தவரான ஸலாஹுத்தீனும் அப்படியே. ஆயினும் அவர் இதர இமாம்களிடமோ அவர்களது வழித்துறையிலோ குறுக்கிடவில்லை; அவர்களை, அவர்களது வழிமுறையை எதிர்க்கவில்லை. மாறாக, இமாம் மாலிக் (ரஹ்), இமாம் அபூஹனீஃபா (ரஹ்) ஆகியோரின் வழித்துறையைச் சார்ந்தவர்களுக்கெல்லாம் பாரபட்சமின்றி உதவிகளை அள்ளி அள்ளி வழங்கினார். அவருடைய உள்ளத்துள் ஸூஃபித்துவம் ஊடுருவியிருந்தது. ஆனால் அது உள்ளத்தோடு மட்டுமே இருந்தது. ஸலாஹுத்தீனுக்கு நெருக்கமான அறிஞர்களிடம் அப்துல் காதிர் ஜீலானியின் தாக்கம் அதிகம். அத்தாக்கம் ஸலாஹுத்தீனிடமும் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்தது.
அல்-ஸிலாஃபி, இப்னு அவ்ஃபு எனும் இரு பெரும் ஆளுமைகள் இஸ்லாமிய மார்க்க வல்லுநர்களாக அலெக்ஸாந்திரியாவில் வீற்றிருந்தார்கள். அலெக்ஸாந்திரியா முற்றுகையிடப்பட்டிருந்த போது அவர்களுடைய அறிமுகம் ஸலாஹுத்தீனுக்கு ஏற்பட்டு, அதன் பின் அவர்களைச் சந்திக்க அலெக்ஸாந்திரியா செல்வதும் அவர்களுடைய மதரஸாவில் அமர்ந்து ஹதீஸ்களைச் செவியுற்றுப் பயில்வதும் அவருக்கு வழக்கமாயின. அவர் மட்டுமின்றி, அவருடன் சகோதரர் அல்-ஆதிலும் சகோதரரின் மகன் தஃகீயுத்தீனும் உடன் இணைந்துகொள்வர். இதில் கவனத்திற்குரிய முக்கிய விஷயம் யாதெனில்–
இமாம் ஷாஃபியீ (ரஹ்) வழித்துறையைப் பின்பற்றியவர் அல்-ஸிலாஃபி. இப்னு அவ்ஃபோ இமாம் மாலிக் (ரஹ்) அவர்களின் வழித்துறையைச் சார்ந்தவர். ஸலாஹுத்தீனுக்கு இவ்விருவரிடமும் சட்ட கருத்துகளைக் கேட்டுப் பெறுவதில், பின்பற்றுவதில் தயக்கமே இருந்ததில்லை. போலவே, அவரிடம் உயர்மட்டப் பதவி வகித்தவர்களுள் ஷாஃபியீக்கள் பலர் எனினும் மாலிக்கீயினரும் இருந்தனர். எவ்விதப் பாகுபாட்டையும் அவர் அவர்களிடம் காண்பித்ததில்லை.
ஃபாத்திமீ கிலாஃபத் முடிவுறுவதற்கு முன்னரே, வஸீராக வீற்றிருந்த ஸலாஹுத்தீன் எகிப்தில் ஸன்னி மதரஸாவை நிறுவுவதற்குத் தேர்ந்தெடுத்த நகரம், ஃபுஸ்தத். தலைநகர் கெய்ரோவை அவர் அச்சமயம் தவிர்த்துவிட்டார். ஃபுஸ்தத் நகரில் அவர் தேர்ந்தெடுத்தது அம்ரு இப்னுல் ஆஸ் (ரலி) அவர்களின் பள்ளிவாசலுக்கு அடுத்திருந்த இடம். ஸன்னி முஸ்லிம்களின் முக்கியத் தலம் அது. அந்தப் பள்ளிவாசலுக்குத் தெற்கே ஃபாத்திமீக்களின் ஆளுமைச் சின்னமாக அமைந்திருந்த ஃபாத்திமீக்களின் சிறைக்கூடத்தையும் அவர் அச்சமயம் தகர்த்தார்.
இப்பொழுது எகிப்தின் ஆட்சி முழுவதுமாக அவர் வசம் வந்து சேர்ந்தபின், வஸீர் ஷவார் தீயிட்டுக் கொளுத்திய ஃபுஸ்தத் நகரம் புணர் நிர்மாணம் செய்யப்பட்டது. இராணுவத்தையும் கப்பற் படையையும் வலுப்படுத்தும் காரியங்கள் நிகழ ஆரம்பித்தன. ஆயுதங்கள், தளவாடங்கள், முற்றுகை இயந்திரங்கள், குதிரைகள், ஒட்டகங்கள், கடற்படை என அனைத்தையும் வலுப்படுத்தத் திறன்மிக்க தொழிலாளர்கள் தேவைப்பட்டனர். அதற்கென ஒரு குழுவை அவர் மேற்குக் கரைக்கு அனுப்பி, அக்குழு துனிசீயா வரை பயணித்துத் தேவையானவற்றைச் சேகரித்தது. இதர முக்கியப் பொருட்களான இரசாயனங்கள், மரம், இரும்பு, கீல் ஆகியன ஐரோப்பிய வர்த்தகர்களிடமிருந்து வாங்கப்பட்டன. ஃபாத்திமீ அரசாங்கத்திடமிருந்து கைப்பற்றப்பட்ட கட்டடங்களெல்லாம் மருத்துவமனைகளாகவும் சந்தைகளாகவும் சிறைச்சாலைகளாகவும் கல்லூரிகளாகவும் மாற்றப்பட்டன. ஃபாத்திமீ அதிகாரிகளிடமிருந்த தோட்டங்கள், நிலங்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டு ஸலாஹுத்தீனின் ஆதரவாளர்கள் வசம் ஒப்படைக்கப்பட்டன.
பொருளாதாரம் உயர்ந்தது. அயல்நாட்டு வர்த்தகம் வளர்ந்தது. குறிப்பாக இத்தாலியின் பிஸா நகரத்தவர் அலெக்ஸாந்திரியாவில் தங்களுக்கென ஒரு பகுதியும் அதில் அவர்கள் அலுவலகங்கள், குடியிருப்புகள், குளியல்கூடங்கள் (bathhouse) கட்டிக்கொள்ள அனுமதி எனும் அளவிற்கு அயல்நாட்டு வர்த்தகர்களின் செல்வாக்கு விரிந்தது. கிழக்கத்திய நாடுகளிலிருந்தோ மசாலாப் பொருட்கள், வாசனை திரவியங்கள், சாயங்கள், துணிமணி போன்றவை எகிப்தை அடைந்தன.
அமல்படுத்தப்பட்டது ஸகாத் சட்டம். பொருளாதாரம் மேம்படத் தொடங்கியதில் உயர்ந்தது வரி வருமானம். ஆனால், அதே நேரத்தில் வர்த்தகர்கள், உற்பத்தியாளர்கள், கைவினைஞர்கள் மீது சாட்டப்பட்டிருந்த அனாவசிய வரியை ரத்துச் செய்தார் ஸலாஹுத்தீன். அது என்னவாகும்? பெருகியது மக்களின் பேராதரவு.
குடிமக்கள் நலன் பேணுவதிலும் ஸலாஹுத்தீன் வெகு கவனமுடன் இருந்தார். கிறிஸ்தவர்களும் யூதர்களும் அவர்களுக்குரிய பகுதிகளில் அவர்களுக்கான மத வழிப்பாடுகளில் சில கட்டுப்பாடுகளுடன் அனுமதிக்கப்பட்டிருந்தார்கள். ஆயினும் அவர்களுடைய நிர்வாக, வர்த்தகத் திறமைகள் மதிக்கப்பட்டன. அதற்குரிய அங்கீகாரம் அரசிலும் அவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டன. அதற்கான ஓர் உதாரணம்தான் ஸலாஹுத்தீனுக்கும் அவருடைய மகனுக்கும் அரசு மருத்துவராக ஆகிவிட்ட யூதர் மைமோநிடீஸ்.
oOo
எகிப்தின் வெற்றியையும் நிகழ்வுகளையும் நூருத்தீன் பக்தாதுக்கு எழுதி அனுப்பினார். அதைக் கொடுத்தனுப்பிய தூதுவனிடம் அவன் கடக்கும் ஒவ்வோர் ஊரிலும் அச்செய்தியை வாசிக்கவும் சொன்னார்.
‘இந்தச் செய்தியை அனைத்து இஸ்லாமிய நாடுகளுக்கும் பொதுவாக அறிவிக்கின்றோம். எகிப்திய நகரங்கள் முழுவதிலும் அப்பாஸிய கிலாஃபத்தை நிறுவுவதற்கு யாம் ஒப்புதல் அளித்தோம். அல்லாஹ் நமக்கு வெற்றியை அளித்தான். அதன் வழிமுறையை நமக்கு வழங்கினான். பிற்காலத்தில் வரும் மக்கள் தங்கள் முன்னோடிகளைப் பற்றி பெருமையாகப் பேசுவதற்கு இதைப் பெரியதொரு கௌரவமாகக் கருதலாம்.
எகிப்தைக் கைப்பற்றி அதில் அப்பாஸிய கிலாஃபத்தை நிறுவ வேண்டும் என்ற எண்ணம் எமக்கு இருந்ததால், முன்சென்ற மன்னர்கள் நம்பிக்கையிழந்த பிறகும், எகிப்தைப் பிடிக்கும் வரை அந்த எண்ணத்துடனேயே இருந்தோம். பேயைப் பின்பற்றுபவர்களின் ஆட்சியின் கீழ் இருநூற்று எண்பது ஆண்டுகளாக அது சிக்கியிருந்தது. அதன் பலவீனம் பரங்கியர்களுக்கு ஊக்கமளித்து அந்நாட்டைக் கைப்பற்ற பலமுறை அவர்கள் முயன்றனர். சர்வ வல்லமையுள்ள அல்லாஹ் அதன் துக்கத்தை அகற்றும் வரை, அதன் பலவீனத்தை நிவர்த்தி செய்வதற்கு எமக்கு உதவும் வரை அந்நிலை நீடித்தது. தூய மார்க்கத்திற்குப் புறம்பான அவநம்பிக்கையும் பொல்லாப் புதுமைகளும் இரண்டு கசப்பான எதிரிகளாக அந்த நாட்டில் இணைந்திருந்தன. எனினும் சர்வ வல்லமையுள்ளவன் அதைக் கட்டுப்படுத்த எமக்கு உதவினான். இஸ்லாத்தின் கடமைகளைச் செய்ய மறுத்த நாத்திகர்களையும் பொல்லாப் புதுமைகளையும் அகற்ற உதவினான்.’
இவ்வாறாக ஃபாத்திமீக்களின் முடிவுரை மகிழ்வுச் செய்தியாகப் பகிரப்படுவது ஒருபுறம் நடக்க, தம் முயற்சிகளில் மனந்தளராத நூருத்தீனும் ஸலாஹுத்தீனும் அடுத்தடுத்த ஜிஹாது காரியங்களில் இறங்கினர். ஆனால்–
அவ்விரு பெரும் ஆளுமைகளுக்கு இடையேயான கருத்து வேறுபாடு உருவாகக் காத்திருந்தது. ஸலாஹுத்தீனுக்குக் குழிபறிக்கக் காத்திருந்தது எகிப்தில் மிஞ்சியிருந்த ஃபாத்திமீக்களின் ஆபத்து.
அவை?
(தொடரும்)
